Η Μα και η Ευ θέλησαν να λάβουν μέρος σε έναν διαγωνισμό παιδικού τραγουδιού μιας ορχήστρας που από ό,τι λέγεται έχει πολλά χρώματα...

Εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός ότι υπήρχε χρωματιστή ανθρώπινη ορχήστρα! Και αν και δεν είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους διαγωνισμούς θέλησαν να λάβουν μέρος. Έγραψαν, λοιπόν, δύο τραγούδια. Το ένα από τα δύο ήταν το «Μία είναι η ζωή». Η Μα ήθελε οπωσδήποτε το ένα από τα δύο τραγούδια να έχει σαν θέμα το σχολείο γιατί είχε δει πως οτιδήποτε είχε να κάνει με το σχολείο απασχολούσε τα παιδιά των ανθρώπων με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Επίσης το θεωρούσε ένα διαχρονικό-και χωρίς όρια-θέμα που αγγίζει όλους τους ανθρώπους... μεγάλους και μικρούς…

Τελικά ο διαγωνισμός ακυρώθηκε (φυσικά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει την Μα και την Ευ. Ευτυχώς η Ευ, μετά από καιρό, σκέφτηκε να πάρει τηλέφωνο να ρωτήσει τι έγινε με αυτόν τον χρωματιστό διαγωνισμό και αν βγήκαν τα αποτελέσματα...), δεν έγινε ποτέ... αλλά δεν πειράζει…

Τους έμειναν δύο πολύ όμορφα τραγούδια.

Η Μα θέλησε να προσθέσει το ένα από τα δύο στην παράσταση. Έγραψε, λοιπόν, μερικά κειμενάκια και μαζί με το τραγούδι φτιάχτηκε ένας καινούριος χαραχτήρας…

Και κάπως έτσι γεννήθηκε το Παιδάκι του Σχολείου…

 

Αξίζει να νεραϊδοσημειωθεί:

Είναι από τα αγαπημένα κομμάτια των θεατών. Άντρες, γυναίκες, μεγάλοι, μικροί, θα έρθουν να μιλήσουν μετά την παράσταση για αυτό το σχολικό κομμάτι που τους συγκίνησε…