Από τα πολύ μικρά της χρόνια, αυτό το ιδιαίτερο ξωτικό, προσπαθούσε να βρει ένα μαγικό τρόπο να εκφράσει τα συναισθήματά της στον κόσμο των ξωτικών και αργότερα στον κόσμο των ανθρώπων. Με το λόγο δεν τα πήγαινε καθόλου καλά. Λάτρευε τη μουσική και μαγευόταν από τον κόσμο του θεάτρου.

Για την Ευ η μουσική είναι το μοναδικό μέσο με το οποίο μπορεί να πει ακριβώς αυτά που επιθυμεί. Έτσι οι λέξεις γίνονται νότες, οι προτάσεις μοτίβα, ο λόγος μελωδία.

Αγαπάει πάρα πολύ τις έννοιες της αλήθειας, της ελευθερίας, της αγάπης, της φιλίας, του σεβασμού και υποστηρίζει τον κάθε άνθρωπο ή το κάθε ξωτικό που παλεύει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

 

«Θα ήθελα να ζω σε έναν κόσμο χωρίς τόσο μοναχικούς και εγκλωβισμένους ανθρώπους»