«Σκέψου μια αποκριάτικη ευχή, σκέψου μια αποκριάτικη ευχή. Κάποιος σκέφτηκε κάτι… Αποκριάτικη ευχή παραδόθηκε!»
Φαρ Ουέστ είναι η ζωή
σαν μια πόλη δυτική
με ινδιάνους να απειλούν
καουμπόηδες να πυροβολούν
μάχονται και οι δύο πλευρές
δεν υπάρχουν νικητές
τόξα σφαίρες γίνονται ένα
μα δεν αφορά κανένα
ποιος είναι στο χώμα και ποιος ζωντανός
ποιος στέκεται, ποιος ξαπλωτός
Για αυτό να ξέρεις είσαι τυχερός
που περπατάς και ζεις και τρως
Το Ρομπότ-Καουμπόης λέει πάντα τις ίδιες λέξεις και κάνει πάντα τις ίδιες κινήσεις. Δεν αναπνέει, δεν έχει καρδιά, δεν έχει ανθρώπινα συναισθήματα ούτε ανθρώπινες σκέψεις. Για αυτό και όταν κάποιος ξαφνικά εύχεται να μάθει τι θα ευχόταν το ίδιο το ρομπότ για τον εαυτό του γεννιέται η πρώτη του ευχή:
«Θα ήθελα να ήμουν Ινδιάνος»
