Το Φαρ Ουέστ δεν γράφτηκε για να γίνει τραγούδι ...

Το Φαρ Ουέστ γράφτηκε ως ένα δώρο γενεθλίων και δόθηκε σε έναν άνθρωπο που η Μα ερωτεύτηκε και αγάπησε πολύ.

Κανείς, κανένας άνθρωπος και κανένα ξωτικό, δεν μπορεί να φανταστεί πως πίσω από το Φαρ Ουεστ κρύβεται η ιστορία μιας αληθινής αγάπης ή ενός μεγάλου έρωτα. Συνήθως τα τραγούδια που εξυπηρετούν τα παραπάνω είναι ερωτικές μπαλάντες ή αισθηματικά μπλουζ. Και το Φαρ Ουεστ σίγουρα δεν είναι τίποτα από τα δύο! Αλλά μπορείς να κατηγορήσεις ένα τραγούδι αν γεννήθηκε από έναν ερωτευμένο αλλά παρόλα αυτά δεν είναι ένα καθαρά ερωτικό τραγούδι; Όχι, δεν μπορείς. Όποια κι αν είναι η μορφή ενός τραγουδιού δεν αλλάζει τον λόγο που γράφτηκε. Και το Φαρ Ουεστ είναι ένα ιδιαίτερο τραγούδι αγάπης.

Γράφτηκε ως ένα δώρο γενεθλίων.

Η Μα ένιωθε πως τα ανθρώπινα δώρα ήταν πολύ άδεια, χωρίς ψυχή. Ίσως να έχασαν την αξία τους με το πέρασμα του χρόνου. Ίσως οι άνθρωποι, πέρα από το να ακούν ο ένας τον άλλον, είχαν ξεχάσει να ακούν και τα ίδια τους τα συναισθήματα και να ήταν δύσκολο να κάνουν πιο «ζωντανά» δώρα. Η Μα, ίσως και επειδή προερχόταν από έναν άλλον κόσμο, όταν έκανε ένα δώρο σε κάποιον ήθελε να είναι κάτι ξεχωριστό. Ήθελε να είναι ένα δώρο εμπνευσμένο από το άτομο για το οποίο προορίζεται και ταυτόχρονα να εμπεριέχει ένα κομμάτι δικό της. Να είναι δηλαδή κάτι πιο ιδιαίτερο, κάτι πιο προσωπικό, κάτι που δεν μπορεί να υπάρξει δεύτερη φορά για να δωθεί σε κάποιον άλλον.

Τώρα ξεκινάμε με ένα απλό γεγονός :

Ένας άνθρωπος είχε γενέθλια και η Μα ήθελε να του δώσει κάτι ξεχωριστό αλλά δεν έβρισκε τίποτα που να την ικανοποιεί.

Και συνεχίζουμε με ένα άλλο εξίσου απλό (αλλά τυχαίο) γεγονός:

Εκείνες τις μέρες η Μα έτυχε να βρεθεί ανάμεσα σε κάτι παλιά παιχνίδια.

Καμιά φορά ένα απλό γεγονός αν ενωθεί με ένα απλό τυχαίο γεγονός μπορούν να δώσουν τη λύση ενός προβλήματος ημερών...

Η Μα κοιτούσε τα παλιά παιχνίδια με φοβερό ενδιαφέρον όταν ξαφνικά βρέθηκε μπροστά της ένα στραπατσαρισμένο, χάρτινο, παλιό κουτί με μικροσκοπικούς καουμπόυδες και ινδιάνους. Το κουτί δεν είχε ανοιχτεί ποτέ και τα παιχνίδια δεν είχαν παιχτεί. Για την ακρίβεια, δεν ήταν σίγουρη ότι ήταν καν παιχνίδια, της φαίνονταν περισσότερο σαν διακοσμητικά.

Άνοιξε το κουτί με σεβασμό και πήρε στα χέρια της τους Καουμπόηδες και τους Ινδιάνους. Ήταν μικροί και ασημένιοι. Ασημένιοι στο χρώμα... στο υλικό πλαστικοί. Της δημιούργησαν μια εικόνα αντίθετων δυνάμεων. Καουμπόηδες και Ινδιάνοι, ασημένιοι μα πλαστικοί, παιχνίδια μα διακοσμητικά, παλιά μα καινούρια αφού ανοίχτηκαν, στην ουσία, για πρώτη φορά. Οι προεκτάσεις δεν άργησαν να γίνουν: καλό – κακό, όμορφο – άσχημο, αγάπη – μίσος, χαρά – λύπη, ζωή – θάνατος, ξωτικά – άνθρωποι... Τα κρατούσε όλα στα χέρια της. Αυτές οι αντίθετες δυνάμεις είχαν μια συνισταμένη η οποία ήταν ένα ξεκάθαρο βέλος που έδειχνε εκείνην... Όλα αυτά υπήρχαν μέσα της.

Πήρε ένα άδειο, ξύλινο, κουτί πούρων και έβαλε τους μικροσκοπικούς της ήρωες μέσα και μαζί έβαλε και τις αντίθετες δυνάμεις που αντιπροσώπευαν. Όλα μπερδεύτηκαν ακόμα πιο πολύ, όλα έγιναν ένα. Εκείνη τη στιγμή ήξερε ότι βρήκε το δώρο γενεθλίων που έψαχνε. Οι αντίθετες δυνάμεις (που είχαν πια ενωθεί) ταιριάζαν σε αυτόν τον άνθρωπο, στα συναισθήματα της για αυτόν, στην περίεργη σχέση τους και ταιριάζαν και με όλα όσα ήθελε να του πει για να του ευχηθεί «Χρόνια Πολλά». Πήρε ένα χαρτί και άρχισε να γράφει... Και κάπως έτσι γεννήθηκε το Φαρ Ουέστ...

Η Μα πολύ αργότερα έγραψε λίγες φράσεις και εμπνεύστηκε ένα καινούριο πρόσωπο από αυτό το τραγούδι...

Και κάπως έτσι γεννήθηκε το Ρομπότ...

Αξίζει να νεραϊδοσημειωθεί:

Η Μα έδινε τα χαρτιά με τους στίχους της στην Ευ για να γράψει τη μουσική. Τα χαρτιά πάντα γυρνούσαν στην Μα σε άψογη κατάσταση. Το Φαρ Ουέστ είναι το μοναδικό χαρτί που γύρισε γεμάτο καφέδες. Η Μα γέλασε πολύ με το απολογητικό ύφος της Ευ. Η Ευ επειδή ήταν ξωτικό δεν ήταν συνηθισμένη να πίνει καφέ! Όμως για να εμπνευστεί την συγκεκριμένη μελωδία μάλλον χρειάστηκε πολλούς καφέδες... Αλλά, δεν πειράζει, άξιζε τον κόπο...