Η Μα δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους... Ίσως να ήταν η ξωτικένια ψυχή της που στεκόταν εμπόδιο σε μια πραγματική, ουσιαστική, ανθρώπινη, επικοινωνία.

Μια φορά, πριν πολύ πολύ καιρό, γνώρισε δύο αδερφούς. Ήταν τόσο σπάνιοι και ξεχωριστοί που θα έλεγε κανείς πως κι αυτοί είχαν έρθει από άλλο κόσμο. Αν και ήταν άνθρωποι, η λογική τους ταίριαζε στη δική της... Έκαναν όμορφες συζητήσεις και μιλούσαν για τα πάντα...

Πολλές φορές ήταν λίγο δύσκολο στην Μα να καταλάβει τα προβλήματα των ανθρώπων...

Όπως π.χ. εκείνη τη φορά που οι δύο της φίλοι της εξήγησαν ότι υπάρχει κάποιος κύριος Αλογοσκούφης που τους ταλαιπωρεί... Η Μα θέλησε να μάθει περισσότερες πληροφορίες και αφού άκουσε προσεχτικά (όπως μόνο τα ξωτικά ξέρουν να ακούν), γύρισε σπίτι της έχοντας ένα περίεργο, δυσάρεστο, συναίσθημα. Της φαινόταν απαράδεκτη η ανισότητα που επικρατούσε στον κόσμο των ανθρώπων. Θα ήθελε να είναι όλοι ίσοι... να μην υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι, κερδισμένοι και ηττημένοι, εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευτές... Αλλά μήπως και στον δικό της κόσμο δεν συνέβαινε το ίδιο; Την είχαν εξορίσει απλά και μόνο γιατί ήταν λίγο διαφορετική...

Σκέφτηκε τους στενοχωρημένους φίλους της και αποφάσισε να γράψει ένα τραγούδι για να γελάνε και να μην αγχώνονται πια για τον κύριο Αλογοσκούφη. Η Μα γνώριζε πως αυτός ο κύριος δεν ευθυνόταν για όλη τη δυστυχία στον κόσμο και δεν έγραψε αυτό το τραγούδι με σκοπό να προσβάλλει κανέναν. Το έγραψε μόνο για αυτήν και τους φίλους της... ήταν ένα δικό τους προσωπικό αστείο.

Πολύ αργότερα η Μα αποφάσισε να προσθέσει αυτό το τραγουδάκι στην παράσταση που θα έκαναν με την Ευ και τον Κω... Μετά θελησε να γράψει και ένα κείμενο πριν το τραγούδι... Και έτσι ενώθηκαν το κειμενάκι με το τραγουδάκι...

Και κάπως έτσι γεννήθηκε των Χριστουγέννων το Παιδάκι...

 

Αξίζει να νεραϊδοσημειωθεί:

-Το Αλογοσκουφάκι και η Ρία είναι τα μόνα τραγούδια που γεννήθηκαν στο μυαλό της Μα με στίχους και μελωδία. Η Μα γνωρίζει λίγα πράγματα από μουσική... για αυτό είχε πολύ άγχος όταν πήγε να τα τραγουδήσει στην Ευ και στον Κω. Ευτυχώς τους άρεσαν. Η Ευ είχε πολύ δουλειά... έπρεπε να κάνει νότες την απλή μελωδία της Μα...

-Στην πρώτη εκδοχή οι στίχοι ήταν λίγο διαφορετικοί. Η Μα το αρχικό χαρτάκι με τους στίχους το είχε δώσει στους δυό ανθρώπινους φίλους της. Για την ακρίβεια το είχε αφήσει κρεμασμένο στην πόρτα της κουζίνας τους! Δεν το ξαναείδε από τότε. Όταν θέλησε να το βρει για την παράσταση είχε περάσει πολύς καιρός... Έψαξε, ξαναέψαξε, μήπως το είχε αντιγράψει κάπου... Προσπάθησε να θυμηθεί από μνήμης τους στίχους... και το θυμήθηκε όλο εκτός από δύο στίχους... Έσπασε το κεφάλι της αλλά τίποτα! Ποτέ δεν θα μάθει τι ακριβώς έγραψε την πρώτη φορά!