Η Μα ένιωθε μόνη.
Όχι, δεν ένιωθε απλά μόνη.
Ένιωθε μόνη μόνη.
Όχι, δεν ένιωθε απλά μόνη μόνη.
Ένιωθε μόνη μόνη μόνη.
Αυτό ήταν! Το βρήκε! Ένιωθε μόνη μόνη μόνη…
Ήταν πολύ στενοχωρημένη και ένιωθε «προδομένη» από τα δύο κοντινότερά της πρόσωπα (ευτυχώς όχι τον Κω και την Ευ αλλά από τα δύο κοντινότερά της ανθρώπινα πρόσωπα)… Ένιωθε διαλυμένη και πίστευε πως δεν θα μπορέσει να ξαναεμπιστευτεί κανέναν. Οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες αδίστακτες συμπεριφορές… η Μα όμως όχι… Της πήρε πολύ χρόνο για να μπορέσει να βρει η αναπνοή της τον κανονικό της ρυθμό και για να μπορέσει να συνεχίσει να ζει… Άρχισε να καταλαβαίνει πως η προδοσία, καμιά φορά, είναι σχετική. Συγχώρεσε μέσα της αυτούς τους ανθρώπους και αποφάσισε να προχωρήσει χωρίς αυτούς…
Αποτέλεσμα όλης αυτής της ψυχολογικής καταστροφής ήταν η δημιουργία της Μαρίας. Η Μα ήθελε να γράψει ένα κείμενο πριν το τραγούδι της "Δυνατής" (το οποίο είχε γραφτεί πολύ καιρό πιο πριν) και όταν έγραψε τον μονόλογο της Μαρίας ήξερε πως βρήκε επιτέλους αυτό ακριβώς που έψαχνε!
Και κάπως έτσι γεννήθηκε η Μαρία…
Αξίζει να νεραϊδοσημειωθεί:
- Η Μα δεν πιστεύει πως η τέχνη πρέπει να πηγάζει μέσα από τον πόνο. Πιστεύει πως είναι ωραίο η τέχνη να γεννιέται μέσα από τις υγιείς πλευρές της ζωής. Παρόλα αυτά είναι αναπόφευκτο ο καλλιτέχνης να χρησιμοποιεί στην τέχνη του όλα τα βιώματά του (αρκεί να γίνεται με «υγιή» πάντα τρόπο…)... Μέσα σε αυτά τα βιώματα πολλές φορές εμπεριέχονται και τα αποτελέσματα κάποιου πόνου…
- Η Δυνατή είναι το μόνο τραγούδι που δεν θα γραφτεί η ιστορία του… είναι πολύ προσωπική, είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων ζωής ανάμεσα στους ανθρώπους και εμπεριέχει πόνο που είναι περισσότερος ακόμα και από το πώς γεννήθηκε το κείμενο της Μαρίας… Η ιστορία του συγκεκριμένου τραγουδιού ανήκει μόνο στην Μα…
- Στο τραγούδι της Δυνατής η Ευ (ίσως επειδή είναι μια ευαίσθητη γυναικεία ψυχή και δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί από όσα λέει η Μαρία…) πατάει λάθος νότες. Η Μα κάθε φορά με το ζόρι κρατιέται να τραγουδήσει τις σωστές… Γίνεται λοιπόν ένα χάος. Ευτυχώς ο Κω–που είναι ο πιο ψύχραιμος-παίζει σωστά τον ρυθμό… Κάτι είναι κι αυτό... !
-Ο μονόλογος της Μαρίας την πρώτη φορά που παρουσιάστηκε μιλούσε για την μοναξιά των Χριστουγέννων και όχι του Αγίου Βαλεντίνου… Γράφτηκε δηλαδή για τα Χριστούγεννα… Αργότερα, επειδή η παράσταση άλλαξε (προστέθηκαν και άλλα πρόσωπα, τραγούδια και κείμενα), έπρεπε η Μαρία να τοποθετηθεί σε διαφορετική χρονική στιγμή, όπως έγινε και με κάποιους άλλους ρόλους…
- Στο μονόλογο της Μαρίας οι περισσότερες γυναίκες δακρύζουν… Οι άντρες πάλι όχι… Τίποτα δεν είναι τυχαίο… Ο γυναικείος πόνος από γυναικείο πόνο αναγνωρίζεται και η αντρική σκέψη από αντρική σκέψη ερμηνεύεται…
