Η Μα ήθελε να επιστρέψει στο νεραιδόκοσμο.

Παρατηρώντας καθημερινά τους ανθρώπους είδε πράγματα που δεν της άρεσαν καθόλου. Η αδικία, η αγένεια, η υποκρισία, ο μη σεβασμός ήταν μόνο μερικά από αυτά. Οι άνθρωποι πολλές φορές χρησιμοποιούσαν την εξυπνάδα τους με τέτοιο τρόπο που κατέληγαν να κάνουν (συνειδητά ή ασυνείδητα) περισσότερο κακό παρά καλό. Επίσης η κοινωνία τους είχε κάποιους κανόνες που όλοι έπρεπε να ακολουθούν ανεξάρτητα από το αν ή όχι είναι ικανοποιημένοι. Αυτό για το μυαλό της Μα ήταν ασύλληπτο.

Ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους η Μα έκανε μια πολύ καλή φίλη. Ήταν κάτι παραπάνω από φίλη. Θα λέγαμε πως ήταν αδερφή-ψυχή. Όπως αποδείχτηκε και εκείνη δεν ήταν άνθρωπος… είχε προέλθει από έναν άλλον μακρινό τόπο (για την ακρίβεια είχε γεννηθεί στον Βέγα), είχε αποφασίσει να κατέβει στη γη και είχε πάρει κι αυτή, για τους δικούς της προσωπικούς λόγους, ανθρώπινη μορφή. Έτυχε λοιπόν να έχουν κοινή λογική πάνω στις καταστάσεις και τα γεγονότα, να βλέπουν τους ανθρώπους και τον κόσμο σχεδόν με τον ίδιο τρόπο και να επικοινωνούν έτσι όπως η Μα δεν είχε επικοινωνήσει με κανέναν άλλον «άνθρωπο».

Συζητούσαν με τις ώρες για τα προβλήματα του ανθρώπινου κόσμου, θέτανε ερωτήματα, αναζητούσαν απαντήσεις και αναλύανε σκέψεις και συναισθήματα. Μέσα από όλες αυτές τις συζητήσεις (που βοηθούσαν και στην προσωπική εξέλιξη και των δυο τους αλλά και στην συνολική τους εξέλιξη) στη Μα γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα τα οποία θέλησε να τα κάνει ένα κείμενο για την παράσταση των τριών ξωτικών. Έγραψε, λοιπόν, σε ένα χαρτί διάφορα «Γιατί». Ήταν διατυπωμένες μερικές απλές απορίες χρόνων σε σχέση με τα όσα είχε βιώσει ανάμεσα στους ανθρώπους…

Και κάπως έτσι γεννήθηκε η Νάντια…

Αξίζει να νεραϊδοσημειωθεί:

-Η Μα Διψάει για Γνώση. Όπως ακριβώς και η Νάντια.

Η Μα θα ήθελε να υπάρχουν γύρω της συνέχεια άνθρωποι που να γνωρίζουν το αντικείμενο τους και που να μπορούν να μεταδώσουν όσα κατέχουν. Θα ήθελε να υπάρχουν Δάσκαλοι με το Δ κεφαλαίο. Είναι Δεδομένο πως η Διδασκαλία είναι μια Δημιουργική Διαδικασία. Οι Δάσκαλοι που Διδάσκουν σου Δίνουν το Δικαίωμα του να Δημιουργήσεις τη Δική σου Διαδρομή, το Δικό σου Δρόμο. Οι Δάσκαλοι Διαφωτίζουν, Δεν Δαμάζουν. Δεν είναι Δήμιοι ούτε Δικαστές. Δίλημμα: διδασκαλία ή Διδασκαλία; Η διδασκαλία είναι δυστυχία, η Διδασκαλία είναι Δώρο. Η διδασκαλία δημιουργεί δούλους, η Διδασκαλία Δημιουργεί Διάνοιες....

Ω, ναι, η Μα Διψάει για Δασκάλους...