Η Μα (όπως είδαμε στο "Πώς γεννήθηκε ο Σχοινοβάτης;") είχε πρόβλημα με τον ύπνο της και τα όνειρά της. Μεγαλύτερο πρόβλημα είχε όμως όταν δεν κοιμόταν. Στον περισσότερο κόσμο αυτό είναι γνωστό ως «αϋπνία». Όσοι το έχουν ζήσει, ξέρουν...
Είναι πολύ βάρβαρο να θέλει κάποιος να κοιμηθεί και να μην μπορεί, να νιώθει εξαντλημένος και όμως να του είναι τόσο δύσκολο να ξεκουραστεί.
Ω, ναι, η Μα ζήλευε τους ανθρώπους που απλά έκλειναν τα μάτια τους και κοιμόντουσαν... Η νύχτα για την ίδια λειτουργούσε σαν πομπός σκέψεων (μόνο που η ίδια ήταν και ο δέκτης!). Οι σκέψεις την χτυπούσαν με ταχύτητα φωτός από όλες τις πλευρές και με όλους τους τρόπους. Προσπαθούσε, λοιπόν, να φιλτράρει τη σκέψη της. Να διώχνει τις αρνητικές, αγχωτικές, σκέψεις και να κρατάει μόνο τις δημιουργικές.
Η Μα (αν και συνήθιζε να ξυπνάει νωρίς γιατί της άρεσε η διαύγεια του πρωινού) πίστευε πως η νύχτα έχει μια σκοτεινή ικανότητα να έλκει τους καλλιτέχνες. Έχει μια διαφορετική μαγεία από αυτήν του πρωινού. Η νύχτα γεννάει την έμπνευση. Μέσα στην απόλυτη σιωπή της νύχτας είναι πιο εύκολο να ξεπηδήσει η αληθινή φωνή σου... Οι άμυνες μειώνονται και εμφανίζεται ο πραγματικός σου εαυτός...
Η Μα πίστευε πως η νύχτα και η δημιουργία είναι φίλες όπως ακριβώς η Μα και η Ευ... οι οποίες συνήθιζαν να ξενυχτάνε και να μιλάνε περίεργες ώρες για να μοιραστούν μια καινούρια τους ιδέα...
Όταν τους συνέβαινε αυτό πάντα έλεγαν μεταξύ τους πως βρυκολάκιασαν... Γινόντουσαν κατά κάποιον τρόπο βρυκόλακες...
Και κάπως έτσι γεννήθηκε ο Βρυκόλακας...
Αξίζει να νεραϊδοσημειωθεί:
-Η Μα πάντα όταν έγραφε ένα καινούριο τραγούδι το έδινε στην Ευ για να γράψει τη μελώδια. Πάντα στο χαρτί κάτω από τους στίχους της έβαζε διάφορες υποσημειώσεις σε σχέση με το πώς το σκέφτηκε, το γιατί το έγραψε, το πώς το φαντάζεται και διάφορα άλλα... Στο συγκεκριμένο τραγούδι της έγραψε μόνο μία φράση "Σου θυμίζει κάτι;"
-Η Μα θεωρεί όλα τα τραγούδια παιδιά των τριών ξωτικών. Δεν θα μπορούσε να επιλέξει ένα και να το ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα. Παρόλα αυτά θα ήταν ψέματα να μην παραδεχτεί πως στο συγκεκριμένο τραγούδι έχει αδυναμία...